Dit is Sonja.
Vorige week mocht ik een dag uit het werkende leven van Sonja tijdens deze Corona crisis vastleggen. Zij is een zelfstandig uitvaartbegeleider en heeft dus een cruciaal beroep.
Als er al een branche is die nu met een heel nieuwe norm te maken heeft gekregen, dan is het de uitvaartzorg wel. Afscheid nemen, de laatste wens eren. Het is dé gelegenheid waar menselijk contact het verschil kan maken. Daar waar het nieuwe normaal nu dertig mensen en anderhalve meter afstand is, zijn de gevolgen intens verdrietig. Er wordt juist nu een enorme berg inventiviteit van uitvaartbegeleiders verwacht, en dit komt bovenop de toch al vele kwaliteiten die zij moeten bezitten om dit beroep uit te kunnen oefenen. Tijdens deze dag die ik met Sonja en Bas, die haar assisteerde, mocht doorbrengen heb ik dit van dichtbij ervaren tijdens deze surinaamse uitvaart.
Deze serie gaat over mensen in vitale beroepen. En deze keer dus over Sonja. Zij zorgt, zorgt voor families, vrienden, kennissen en natuurlijk de overledene…Afscheid nemen is nu extra gecompliceerd. Maar Sonja weet zich een weg te vinden in de wirwar van nieuwe regels. Zij kijkt vooral vooruit. In deze tijd kiest zij bijvoorbeeld voor het eerste persoonlijk gesprek liever niet voor videobellen, maar probeert een 'ommetje' af te spreken naar bijv. een parkje bij een nabestaande in de buurt. En daar waar er geen condeleanceregister meer getekend mag worden, (want ja er loert een eventuele besmetting via een pen), heeft Sonja een doos pennen in haar tas. De mensen die een boodschap achter willen laten krijgen dan gewoon een eigen pen. Het zijn deze kleine-grootste zaken waarin zij uitblinkt. Als er één ding mij deze dag is bijgebleven, dan is het de liefde die Sonja voor haar vak heeft. Eindeloos regelen, anticiperen, aanpassingen doen en die zware zorg dragen, zodat de nabestaanden en overledenen die uitvaart krijgen die zij wens(t)en.
Immens veel respect.
Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik het vertrouwen van Sonja heb gekregen om deze foto reportage te mogen maken. En wat ben ik trots op haar. Ook wil ik de nabestaanden bedanken die mij hebben toegelaten tijdens dit verdrietige en kwetsbare moment in hun leven.
____________________________________________________________
This is Sonja.
Last week I had the opportunity to capture a day in the working life of Sonja during this Corona crisis. She is a funeral director and therefore has a crucial profession.
If there’s an industry that has been confronted with a completely new standard nowadays, it is funeral care. Saying a last goodbye, honoring someone’s wish. It is in that moment where human contact can make a difference. Where the new normal is thirty people in one space and a meter and a half social distancing, you can imagine how sad these consequences are. This is the time that a huge amount of inventiveness is expected from funeral directors, and this is in addition to the already many qualities they must possess to practice this profession. During this day that I’ve spent with Sonja and Bas, who assisted her, I experienced that up close during this Surinamese burial.
This series is about people in vital professions. And this time about Sonja. She cares. She takes care of families, friends, acquaintances and of course the deceased… Saying a last goodbye is now extra complicated. But Sonja knows her way around this maze of new rules. She mainly looks ahead. During this time she prefers not to opt for video calling to have the first personal intake, but tries to arrange a walk to, for example, a park in the clients neighbourhood. And where there is no longer a book of condolence allowed to be signed (because yes, contamination lurks via a pen), Sonja has a box of pens in her bag. The people who want to leave a message just get their own pen. It’s these little-big details in which she excels. If there is one thing that has stayed with me this day, it is the love that Sonja has for her profession. Endlessly arranging, anticipating, making adjustments and taking great care, so that the next of kin and the deceased receive the best funeral they wished for.
Huge respect.
I am very grateful for the trust of Sonja in doing this photo reportage. And I am so proud of her. I would also like to thank the family who allowed me in their personal space during this sad and vulnerable moment in their lives.
https://doodgewoonuitvaartzorg.nl
